










Het Massif des Calanques bestaat uit een zeer hard en stralend wit kalkgesteente. Door de ruige schoonheid is de plek zeer in trek bij natuurliefhebbers. Het massief dankt zijn oorspronkelijke karakter en bijzondere charme aan de diepe en nauwe inhammen, de beroemde kreken of calanques, een majestueus samenspel van zee, lucht en rotsen.
Het Massif des Calanques, met de Mont Puget (565 meter) als hoogste punt, strekt zich tussen Marseille en Cassis uit over een gebied van ongeveer 20 kilometer. Sommige calanques zijn gemakkelijk bereikbaar, andere zijn enkel via steile, gevaarlijke paden toegankelijk. Dit ongerept natuurgebied is niet zonder risico’s (brand, omvallende bomen, steile paden).
De mooiste calanques zijn deze van En-Vau, Morgiou, Sugiton, Port Pin en Sormiou. De Calanque d'En-Vau is de bekendste en meest schilderachtige.
Omdat het kalkgesteente poreus is en vol scheuren zit en er bovendien weinig neerslag valt, stromen hier geen beekjes en is het er tamelijk dor. Door de invloed van de zee op de temperatuur, de weerkaatsing van de zon op de hoge kale wand-en en de tegen de mistral beschutte ligging, ontstond er op de zuidelijke helling van het massief een uitzonderlijk warm microklimaat. Op de zuidelijke helling van het massief kan het in de winter soms bijna 10 graden warmer zijn dan aan de noordzijde. Het zachte klimaat maakt het mogelijk pootje te baden en te genieten van de zon , terwijl Marseille –op een steenworp van de Calanques- bibbert door de hevige rukwinden van de mistral. Zeer zeldzame, typisch tropische plantensoorten hebben zich hier tijdens de ijstijden van het quartair kunnen handhaven, waardoor er nu bloemen en planten groeien die wetenschappelijk van groot belang zijn. Paradoxaal genoeg groeit deze vegetatie juist in een omgeving die bedreigd wordt door droogte, houtkap, grazende kuddes en de steeds terugkerende bosbranden. Vanaf de brand die op last van Julius Caesar in 49 v.C. werd aangestoken tot en met de ramp van 21 augustus 1990, heeft het bos van het Massif des Calanques het zwaar te verduren gehad. Voor een aantal ecosystemen is het helaas te laat.
Op de website van het Massif des Calanques vindt u nog heel wat bijkomende informatie.
De droogte en de grote doorlatendheid van het krijtkalk (urgonien, 110 miljoen jaar geleden), dat de basis vormt van de rotsen, is niet echt bevorderlijk voor de vegetatie. Het bos in het Massif des Calanques bestaat in deze tamelijk dorre omgeving dan ook uit een paar groepjes aleppodennen, steeneiken, pijnboombosjes en wilde olijfbomen.
De calanques zijn zowel vanuit Marseille, La Ciotat als Cassis per boot te bezoeken. Een bezoek vanuit Cassis is veruit de beste optie. Vanuit dit havenstadje bereik je het snelst de mooiste calanques. Er zijn verschillende mogelijkheden. Zo kan men o.a. kiezen uit het aantal calanques dat men wil bezoeken. Bezoek zeker de Calanques d'En-Vau, de Morgiou en de Sugiton. Deze worden algemeen beschouwd als de mooiste.
Van 1 juni tot en met 30 september is de toegang tot het Massif des Calanques door de aanhoudende droogte en hitte strikt gereglementeerd, zowel voor automobilisten als voor wandelaars. Ook bij hevige Mistral zijn de Calanques afgesloten. Kamperen is er bovendien ten strengste verboden.